María García, prezes Fundacji Isadory Duncan de León, uczestniczy w przestrzeni „Entre Nosotras” COPE León z okazji czterdziestej rocznicy powstania stowarzyszenia.
Powstało w 1984 roku jako pierwsze stowarzyszenie w Hiszpanii samotnych matek i samotnych matek, kiedy niektóre samotne matki z klasy robotniczej z León szturmem podbiły świat, mówiąc, że nie chcą męża i chcą być uważane za rodzinę , swego czasu bardzo seksistowski, w którym samotna matka była „małą dziwką” i „porzuconą kobietą”. Hasło brzmiało: „Nie chcemy męża. Domagamy się bycia rodziną”.
Fundacja Isadory Duncan dotarła do Organizacji Narodów Zjednoczonych i stała się liderami na poziomie europejskim i światowym. Została założona przez pięć samotnych matek i prawnika. Jej imię zostało wybrane wśród założycielek, które w Isadorze Duncan znalazły przykład kobiety broniącej praw samotnych matek.
Było to pierwsze ogólnopolskie stowarzyszenie samotnych matek zrzeszających samotne matki, były to feministki z klasy robotniczej i bardzo wyraźnie dały do zrozumienia, że nie „chcą męża”, że ich życiowym projektem jest samotne wychowywanie synów i córek, są rodziną własną i autonomiczną, a nie rodziną niepełną, jak je opisywano wraz z nadejściem demokracji.
Przez lata Isadora Duncan ewoluowała wraz ze społeczeństwem hiszpańskim, a rodziny monotonne nie są już tylko samotnymi matkami, ale zostały włączone w separację, rozwiedzione, samotne matki z uznanymi dziećmi itp.
María zaznacza, że po podróży ma wrażenie, że wrócili do punktu wyjścia, do przestarzałego neokonserwatyzmu i narzuconego progresywizmu: „Wracamy. Kobiety nie mogą same mieć dzieci i dobrze ich wychowywać, potrzebny jest nam ojciec… i istnieje progresywizm wykluczenia społecznego. Czuję się na to trochę stary.
Czterdzieści lat później fundacja posiada własny, dotowany lokal, do którego dodane zostanie nabycie kilku nieruchomości na terenie województwa oraz trzynastoosobową kadrę pracowniczą.
