Izrael i jego agencja wywiadowcza Mossad są oskarżane o zorganizowanie eksplozji tysięcy pagerów, która we wtorek zabiła i okaleczyła cywilów oraz bojowników Hezbollahu w Libanie.
Podejrzewa się również, że stoją za serią eksplozji innych urządzeń w różnych rejonach Libanu, do których doszło w środę.
W wyniku eksplozji urządzeń do komunikacji radiowej, na które Hezbollah przerzucił się, aby uniknąć podsłuchów telefonów komórkowych, zginęło dziewięć osób, w tym ośmioletnia dziewczynka, a około 3000 zostało rannych, w tym irański ambasador w Libanie Mojtaba Amani.
Mossad i izraelska armia współpracowały, aby podłożyć ładunki wybuchowe w urządzeniach, według izraelskich i zachodnich mediów. Władze Izraela milczą, krążą informacje, że premier Benjamin Netanjahu nakazał wszystkim nie zabierać głosu.
Eksplozje ujawniły wielu bojowników Hezbollahu w Libanie, a wypełniając szpitale, izraelscy agenci mieli okazję zebrać informacje wywiadowcze.
Metoda i skala ataku – który sojusznik Hezbollahu, Iran, nazwał „masowym morderstwem” – są bezprecedensowe, ale Izrael przeprowadza zamachy i operacje sabotażowe od dziesięcioleci.
Oto niektóre z nich:
Innowacje, zabójstwa
Mimo potępienia i eskalacji napięć regionalnych, Izrael mordował swoich oponentów w sposób, który może wydawać się nieprawdopodobny nawet w niektórych filmach.
31 lipca w odstępie kilku godzin w Teheranie i Bejrucie zginęli szef biura politycznego Hamasu Ismail Hanijja oraz wysoki rangą dowódca Hezbollahu Fuad Szukr, co ponownie opóźniło perspektywę zawieszenia broni w Strefie Gazy.
Shukr, członek Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC) Iranu, dwoje dzieci i kobieta zginęli w nalocie lotniczym, który uderzył w gęsto zaludniony obszar na przedmieściach Bejrutu.
Haniyeh i jego ochroniarz zostali zabici w rezydencji dygnitarzy w stolicy Iranu Teheranie.
Dokładna broń i zasięg nie zostały oficjalnie potwierdzone, ale pocisk, który zabił Haniyeha, był prawdopodobnie kompaktowym, kierowanym pociskiem przeciwfortecznym wystrzelonym z odległości zaledwie kilku kilometrów, omijając obronę przeciwlotniczą.
Jednakże anonimowe źródła izraelskie twierdziły w wywiadach dla mediów, że bomba została podłożona w pokoju wcześniej.
Niektórzy przedstawiciele Hamasu zasugerowali, że korzystanie przez Haniyeha z WhatsApp lub niezabezpieczonej karty SIM mogło umożliwić agentom Mossadu ustalenie jego dokładnej lokalizacji.
W listopadzie 2020 roku irański naukowiec zajmujący się energią jądrową Mohsen Fakhrizadeh jechał samochodem z żoną i ochroniarzami w pobliżu Teheranu, gdy w biały dzień został zamordowany strzałem z karabinu maszynowego sterowanego satelitarnie.
Według doniesień izraelskich i zachodnich mediów, Mossad przemycił do Iranu w częściach karabin maszynowy i umieścił go na pace samochodu ciężarowego zaparkowanego na poboczu drogi.
Władze Iranu poinformowały, że broń była wyposażona w inteligentną technologię namierzania, zabijając jedynie Fakhrizadeha na tylnym siedzeniu samochodu, podczas gdy jego żona siedząca obok niego nie odniosła obrażeń.
Ciężarówka eksplodowała, aby zniszczyć dowody po śmierci Fakhrizadeha.
Na dziesięć lat przed zabójstwem Fakhrizadeha co najmniej pięciu innych naukowców zajmujących się energią jądrową zostało zamordowanych w celu zahamowania irańskiego programu nuklearnego. Niektórzy z nich zostali podpaleni przez zamaskowanych agentów na motocyklach, którzy podłożyli na ich samochodach bomby klejące.
Iran oskarżył również Izrael o liczne poważne ataki sabotażowe na izraelskie obiekty nuklearne, w szczególności na podziemne instalacje Natanz w Isfahanie.
Izrael i Stany Zjednoczone stały za niesławnym wirusem Stuxnet, który uszkodził systemy i zniszczył wirówki, zadając cios irańskiemu programowi nuklearnemu w 2010 r.
Izrael przeprowadził również operacje cybernetyczne wewnątrz Iranu. W grudniu 2023 r. doszło m.in. do cyberataku, który zakłócił działanie większości stacji benzynowych w całym kraju.
Banki, porty, linie kolejowe, lotniska i inna infrastruktura cywilna również ucierpiały w ciągu ostatnich lat.
W 2018 r. Izrael dokonał niezwykłego posunięcia i ogłosił, że na początku XXI w. ukradł szereg dokumentów dotyczących irańskiego programu nuklearnego.
Netanjahu przedstawił rzekome ustalenia w telewizji krajowej.
Celowe zabójstwa w Libanie i Syrii
Izrael od dziesięcioleci eliminuje przeciwników w dwóch sąsiadujących ze sobą krajach, twierdząc, że atakuje interesy Iranu. Wykorzystując przewagę powietrzną, przeprowadza wiele operacji tego typu przy użyciu myśliwców i uzbrojonych dronów.
Od początku wojny Izraela z Gazą zginęło wielu wysoko postawionych irańskich, palestyńskich i libańskich wojskowych i polityków, w tym wysoki rangą funkcjonariusz Hamasu Saleh al-Arouri w ataku na przedmieścia Bejrutu Dahiyeh na początku stycznia 2024 r.
Najbardziej nagłośniony atak na Syrię od początku wojny w Strefie Gazy miał miejsce na początku kwietnia tego roku, kiedy izraelskie rakiety zniszczyły budynek konsularny irańskiej misji w Damaszku, zabijając 16 osób, w tym dwóch wysokich rangą generałów IRGC.
W odwecie Iran wystrzelił w stronę Izraela ponad 300 rakiet i dronów, na co Izrael odpowiedział, wystrzeliwując z terytorium Iranu wiele quadrocopterów w kierunku bazy wojskowej w centralnym Isfahanie, uszkadzając system radarowy baterii obrony przeciwrakietowej.
Izrael zbiera informacje wywiadowcze na potrzeby operacji za pośrednictwem satelitarnego i powietrznego nadzoru, a także sieci izraelskich i lokalnych agentów w wielu krajach. Podobno pomagają im również informacje wywiadowcze od zachodnich sojuszników, szczególnie USA.
Wykorzystując oprogramowanie szpiegujące Pegasus, Izrael przez lata wydobywał tajne informacje m.in. od ludzi, urzędników państwowych, dziennikarzy i firm.
Długa historia ataków
Zabójstwa były częścią izraelskiego planu sięgającego czasów wspieranego przez Brytyjczyków ruchu syjonistycznego, jeszcze zanim Izrael został założony w 1948 roku w wyniku czystek etnicznych setek tysięcy Palestyńczyków.
W lipcu 1956 roku Izrael zabił za pomocą przesyłki bombowej podpułkownika armii egipskiej Mustafę Hafeza, który rekrutował przymusowo przesiedlonych Palestyńczyków do przeprowadzania ataków w Izraelu.
Izrael zamordował wiele osób w ciągu 20 lat po Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 r. – kiedy to 11 członków izraelskiej drużyny olimpijskiej zostało zabitych przez palestyńską grupę Czarnego Września – m.in. we Włoszech, Francji, na Cyprze, w Grecji i Libanie.
Ali Hassan Salameh, którego Izraelczycy uważali za odpowiedzialnego za zamachy w Monachium, zginął w Libanie w styczniu 1979 r., gdy sygnał radiowy zdetonował bombę w jego samochodzie.
Izraelscy agenci zostali wkrótce uwolnieni w ramach tzw. „afery Lillehammer”.
Uważa się, że Wadi Haddad, przywódca Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny, został otruty w 1978 r. w Niemczech Wschodnich belgijską czekoladą z dodatkiem cukru.
Fathi Shaqaqi, współzałożyciel i przywódca Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu, został postrzelony przed hotelem na Malcie w 1995 roku.
Rok później Yahya Ayyash, szef działu bomb Hamasu, zginął w wyniku eksplozji ładunków wybuchowych podłożonych przez Izrael w telefonie komórkowym.
Niepowodzenia
Izrael czasami zawodził.
Podczas jednej z nieudanych prób zabicia Salameha, sześciu z piętnastu agentów Mossadu zostało skazanych przez norweskie władze za współudział w zastrzeleniu marokańskiego kelnera, którego pomylili z Salamehem.
W 1997 roku izraelscy agenci podszywający się pod kanadyjskich turystów spryskali trucizną ówczesnego szefa biura politycznego Hamasu Khaleda Meshaala, którego następnie aresztowano.
Jordania zagroziła zerwaniem umów o bezpieczeństwie z Izraelem, zmuszając Netanjahu do dostarczenia antidotum, które uratowało życie Meshaala.
W zamian za uwolnienie agentów i rozwiązanie kryzysu, Izrael zgodził się uwolnić duchowego przywódcę szejka Ahmeda Yassina, współzałożyciela Hamasu.
W 2004 roku poruszający się na wózku inwalidzkim Yassin został zamordowany przez rakiety wystrzelone z izraelskiego śmigłowca, w wyniku czego zginęli również cywile opuszczający poranne modlitwy w meczecie na północy Strefy Gazy.
