Gracze obstawiający baseball nie są zaskoczeniem, skoro praktycznie każda większa liga sportowa i firma z branży mediów sportowych bombarduje opinię publiczną reklamami namawiającymi ich do uprawiania hazardu. Ligi są skłonne pójść na kompromis w zamian za wygraną, szczególnie jeśli po drodze muszą ukarać jedynie kilku stosunkowo anonimowych graczy.
Prawdziwe niebezpieczeństwo występuje wtedy, gdy wciągnięte zostaną prawdziwe gwiazdy i/lub gracze obstawiający wpływają na wynik gier. Major League Baseball, wydając we wtorek dożywotni zakaz Tucupity Marcano i roczne zawieszenie czterem innym osobom, szczegółowo opisał każdą karę i stwierdził: „Nie ma dowodów sugerujących – i (gracz) zaprzecza – że jakiekolwiek skutki w meczach baseballowych, na które postawił zakłady, zostały naruszone, pod wpływem lub w jakikolwiek sposób zmanipulowane”.
Oczywiście, gdyby liga MLB lub jakakolwiek inna liga naprawdę troszczyła się o uczciwość, w ogóle nie nawiązałaby współpracy z firmami hazardowymi. Nie można jednak oczekiwać od Roba Manfreda, że będzie podążał wzwyż moralnym, gdy nie jest nim żaden inny komisarz i gdy firmy medialne pragną własnego smaku niegdyś zakazanego owocu. (The Athletic ma własną spółkę z BetMGM).
Liga wysłała wiadomość we wtorek – przypadkowo lub nie – tego samego dnia Ippei Mizuhara, były tłumacz Shohei Ohtaniego, przyznał się przed sądem federalnym do zarzutów o oszustwa bankowe i podatkowe. Mizuharze, która obstawiała zakłady u nielegalnego bukmachera, grozi łączny maksymalny wyrok 33 lat. Zawodnicy zawieszeni przez ligę zostali oznaczeni przez legalnego operatora sportowych gier hazardowych. Choć system był wypaczony, zadziałał. Liga w swoim oświadczeniu w tej sprawie przytoczyła „znaczącą współpracę ze strony legalnych partnerów bukmacherskich MLB”.
Gracze na tyle głupi, aby obstawiać baseball za pośrednictwem jednej z firm legalnych w 38 z 50 stanów i Waszyngtonu – firm podlegających ścisłym regulacjom i skrupulatnie śledzących wzorce zakładów – teraz wiedzą, że taka decyzja może zagrozić ich karierze lub nawet zakończyć ją.
Marcano, będący wówczas członkiem Piratów, obstawiał mecze z udziałem własnej drużyny; stąd jego dożywotni zakaz na mocy Artykułu 21 Major League. Czterech pozostałych – zastępca A Michael Kelly, miotacz Padres z niższej ligi Jay Groome, pomocnik z niższej ligi Phillies José Rodríguez i miotacz z niższej ligi Diamondbacks Andrew Saalfrak – obstawiali baseball, ale nie swój własny kluby; stąd ich roczne zawieszenie.
Michael Kelly na boisku drużyny Oakland Athletics przeciwko Tampa Bay Rays w meczu rozgrywanym w maju 2024 r. (Nathan Ray Seebeck – USA TODAY Sports)
Poza zakładami Marcano wynoszącymi ponad 150 000 dolarów, kwoty postawionych zakładów były stosunkowo niewielkie. Kelly zagrał za mniej niż 100 dolarów, Groome i Saalfrank za mniej niż 500 dolarów, a Rodriguez za mniej niż 750 dolarów. Mimo to Zasada 21 nie pozostawia miejsca na wyjątki. Liga nie mogła uniewinnić graczy tylko dlatego, że postawili mniejsze kwoty. Musi egzekwować swoje zasady, tak jak to zrobiło w przypadku Pete’a Rose’a.
Legalny bukmacher, według źródła poinformowanego o dochodzeniu ligi, zaalarmował MLB o działaniach pięciu graczy w marcu, na jakiś czas przed tym, jak Tisha Thompson z ESPN poinformowała, że pieniądze zostały przelane z konta bankowego Ohtaniego na nielegalną operację bukmacherską. Obie sytuacje były od siebie niezależne. Liga była zobowiązana kontynuować dochodzenie w sprawie pięciu zawieszonych zawodników, niezależnie od dalszych wydarzeń. Jednak wieści o hazardzie i kradzieży Mizuhary z pewnością jeszcze bardziej zmotywowały ligę do zajęcia jak najsilniejszego stanowiska.
Dochodzenie federalne ujawniło, że Mizuhara ukradł Ohtaniemu ponad 16 milionów dolarów, aby pokryć jego długi hazardowe. Liga w dalszym ciągu prowadzi dochodzenie w sprawie przyjaciela Ohtaniego i byłego bramkarza Angels, Davida Fletchera, w związku z obstawianiem zakładów u tego samego bukmachera co Mizuhara, ale podobno nie na baseball. W 2015 roku liga ukarała grzywną byłego miotacza Jarreda Cosarta za to samo wykroczenie, w związku z którym toczy się śledztwo w sprawie Fletchera – nielegalne obstawianie innych dyscyplin sportowych.
Jeśli chodzi o Ohtaniego, wtorkowa prośba Mizuhary skłoniła ligę do wydania następującego oświadczenia: „W oparciu o dokładność dochodzenia federalnego, które zostało upublicznione, informacje zebrane przez MLB oraz bezsporne rozstrzygnięcie postępowania karnego, MLB uważa Shohei Ohtaniego za ofiarą oszustwa i sprawa została zamknięta.”
Ohtani wydał własne oświadczenie, w którym częściowo stwierdził: „Teraz, gdy dochodzenie zostało zakończone, to pełne przyznanie się do winy w istotny sposób zamknęło sprawę mnie i mojej rodzinie. . . Czas zamknąć ten rozdział, ruszyć dalej i nadal skupiać się na graniu i wygrywaniu meczów.”
Ludzie wciąż mogą mieć pytania na temat Ohtaniego, zastanawiać się, czy rzeczywiście nigdy nie postawił zakładu, zastanawiać się, jak mógł nie wiedzieć, co robi Mizuhara. Jednak biorąc pod uwagę poziom szczegółowości śledztwa federalnego, liga rzeczywiście nie miała zbyt wiele miejsca na głębsze zbadanie sprawy.
Inaczej było w przypadku Marcano and Co., którego występki zostały prawie opakowane w legalną książkę sportową, dając Manfredowi doskonałą okazję do zdobycia twardziela. Nikt nie będzie tęsknił za Marcano, który staje się przypisem do historii baseballu. Pozostali czterej mogą zagrać ponownie, gdy skończą się ich zawieszenia, ale nie jest tak, że którykolwiek z nich zostanie pomylony z Corbinem Burnesem lub Aaronem Judge.
Taniec dla MLB i każdej innej ligi sportowej współpracującej z firmami hazardowymi nie mógł być delikatniejszy. Ligi chcą pieniędzy z hazardu. Jeśli jednak stracą zdolność do zachowania uczciwości konkurencyjnej, przestaną być traktowani poważnie. Zatem MLB zakazuje Marcano, a NBA Jontaya Portera. Wtedy zbiorowo wstrzymają oddech, nazwy nie będą już większe, a gry w końcu nie stracą blasku.
(Górne zdjęcie Tucapity Marcano z lipca 2023 r.: Michael Owens/Getty Images)
