Wtorek, 4 czerwca 2024 r. – 09:52 WIB
Dżakarta – Sąd Najwyższy (MA) ma kilka rozważań dotyczących wymagań wiekowych dla kandydatów na dyrektorów okręgów. W swoich rozważaniach Sąd Najwyższy stwierdził, że w art. 7 ust. 2 lit. e ustawy 10/2016 nie ma wyjaśnienia, kiedy i na jakim etapie muszą być spełnione wymogi wiekowe dla kandydatów na dyrektorów okręgów.
Przeczytaj także:
Otwierając możliwości wsparcia Kaesanga w wyborach gubernatorskich w Dżakarcie, Cak Imin stawia te warunki
Sąd Najwyższy pozostawia pole do interpretacji, określając, kiedy kandydaci na głowy władz regionalnych muszą osiągnąć ten wiek.
Sąd Najwyższy stwierdził, że pozwanym była KPU, po czym wydał regulacje, które przewidywały, że przy ustalaniu kandydatów na szefów okręgów należy spełnić wymogi wiekowe. Tymczasem, zdaniem Sądu Najwyższego, KPU wydała w 2010 roku kolejne rozporządzenie, które przewidywało, że przy rejestracji należy obliczyć wymagania wiekowe dla kandydatów na dyrektorów okręgów.
Przeczytaj także:
Na urlopie związanym z wyborami regionalnymi sekretarz regionalny Depok, Supian Suri, zwierza się, że nie pozwolono mu pożegnać się z ASN
„Po zapoznaniu się z Regulaminem KPU nr 13 z 2010 r. oraz Regulaminem KPU nr 9 z 2020 r. (objectum litis) Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że stosowanie przez Pozwanego otwartej polityki prawnej w zakresie nadawania znaczenia i interpretacji wieku przewodniczącego okręgu Kandydaci zostaną spełnieni, udowodniono, że dały początek znaczeniom i interpretacji „różnią się od siebie i możliwe jest, że w przyszłości ponownie nastąpią zmiany w znaczeniu i interpretacji tej kwestii”, cytat z kopii postanowienie Sądu Najwyższego z wtorku, 4 czerwca 2024 r.
Przeczytaj także:
Lista organizacji religijnych, które mogą zarządzać minami, PKB chce sprowadzić Kiai Marzuki przeciwko Khofifah
Zdaniem Sądu Najwyższego, jeżeli moment obliczenia wieku kandydatów na szefów okręgów ograniczy się jedynie do czasu wyłonienia par kandydatów, istnieje potencjalna strata dla obywateli lub partii politycznych, którzy nie mogą sami zgłosić swojej kandydatury lub wyznaczyć kandydatów na szefów okręgów, którzy osiągną jedynie wiek 30 lat dla gubernatora/wicegubernatora i 25 lat dla regentów/zastępców regentów po przejściu etapu ustalania par kandydatów.
Poza tym Sąd Najwyższy uznał także, że ustawa nr 10 z 2016 r. skierowana była nie tylko do KPU jako organizatora wyborów, ale do wszystkich obywateli, którzy mieli prawo kandydować i być nominowanym.
Orzeczenie Sądu Najwyższego zawarte jest w decyzji nr 23 P/HUM/2024.
„Przyznałem wniosek o sprzeciw wobec prawa do kontroli sądowej złożony przez składającego petycję Partii Republiki Indonezji Garuda (Partii Garuda)” – stwierdzono w decyzji, jak podano w czwartek na oficjalnej stronie internetowej Sądu Najwyższego w Dżakarcie.
W postanowieniu tym Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 4 ust. 1 lit. d Rozporządzenia Republiki Indonezji KPU nr 9 z 2020 r. w sprawie nominacji w wyborach gubernatora i wicegubernatora, regenta i zastępcy regenta i/lub burmistrz i zastępca burmistrza jest sprzeczny z rozporządzeniem Wyższe ustawodawstwo, a mianowicie ustawa (UU) nr 10 z 2016 r.
Sąd Najwyższy stwierdził także, że artykuł Rozporządzenia KPU nie ma mocy prawnej, dopóki nie jest interpretowany: „…minimalny wiek wynoszący 30 (trzydzieści) lat dla kandydatów na gubernatora i wicegubernatora oraz 25 (dwadzieścia pięć) lat ) lat w przypadku kandydatów na regenta i zastępcę regenta lub kandydata na burmistrza i zastępcę burmistrza, począwszy od chwili wyboru pary kandydatów.”
Na zakończenie postanowienia Sąd Najwyższy nakazał także indonezyjskiej KPU uchylenie art. 4 ust. 1 lit. d PKPU RI nr 9 z 2020 r. w sprawie czwartej nowelizacji PKPU nr 3 z 2017 r. dotyczącej nominacji na wybory gubernatora i zastępcy gubernator, regent i zastępca regenta i/lub burmistrz i zastępca burmistrza.
Następna strona
Orzeczenie Sądu Najwyższego zawarte jest w decyzji nr 23 P/HUM/2024.
