Najstarszy caddy Masters przewozi w tym tygodniu więcej niż torbę

AUGUSTA, Georgia — Tommy Fleetwood odsunął się nieco, rozluźniając chód, tak jak robią to przyjaciele. Gray Moore ruszył dalej, próbując dotrzymać mu kroku, ale pogodził się z własną szybkością. Czasami trudno powiedzieć, po której stronie faworyzuje jego bezwładność, prawej czy lewej. Kuśtykanie z pewnością wydaje się bolesne.

W piątek było trochę po czwartej. Fleetwood i Moore kończyli swój 26. dołek tego dnia, w górę i w dół oraz wokół Augusta National, gdzie wzgórza i zbocza wznoszą się i opadają, a tory wodne mają kształt grzbietów wielorybów. To jeden z najbardziej wymagających spacerów po golfie, ale obaj go znają i taki, który wspólnie odbyją w tym tygodniu. To był drugi dzień duetu w 88. Turnieju Masters, będący następstwem okoliczności, których nikt nie chce, ale którymi trzeba manewrować.

Bo może właśnie tego potrzeba, aby wygrać.

Fleetwood (33 lata) grał w 33 głównych turniejach. W 2019 roku, kiedy jego włosy były jeszcze dłuższe, miał około 20 lat i dwa razy w pojedynkę zajmował drugie miejsce. Przełom wydawał się nieunikniony. Teraz jest rok 2024 i wszyscy wciąż czekają, nikt bardziej niż Fleetwood, ciekawy gracz, który nie jest szczególnie długi, nie jest szczególnie silny, ale oczywiście ma talent światowej klasy.

Przez ostatnie osiem lat Fleetwood poruszał się po zawodowym polu golfowym, mając cień, który mógłby zakryć 14. green Augusty. Jego caddie, Ian Finnis, ma 180 cm wzrostu. Ma ramiona jak węże strażackie i wygląda, jakby powinien zagrać u boku Jasona Stathama. Ich partnerstwo sięga czasów, gdy byli nastolatkami na angielskim wybrzeżu, na obrzeżach Liverpoolu. Jako 15-latek Finnis był caddierem dla Fleetwood podczas najważniejszych zawodów amatorskich, takich jak British Amateur, English Amateur i Lytham Trophy. Jako dorosły był drużbą na weselu Fleetwooda.

Fleetwood szacuje, że Finnis, znany w zawodowym golfie jako „Finno”, w ciągu ostatnich ośmiu lat brał udział we wszystkich wydarzeniach z wyjątkiem jednego. Jedynym wydarzeniem, które przegapił, były narodziny dziecka. Partnerstwo przetrwało wszystko, ale teraz musi mierzyć się z trudną rzeczywistością. Od grudnia Finnis cierpi na komplikacje spowodowane chorobą, która ostatecznie zmusiła go do odejścia. Podjęto decyzję, że Finnis wróci do domu i odpocznie po marcowych mistrzostwach graczy, opuści jedno wydarzenie – zeszłotygodniowy Texas Open – a następnie wróci na ósmy występ Fleetwood w karierze Masters.

Jednak gdy nadszedł ten tydzień, Finnis wciąż był w domu, w Liverpoolu. „The Telegraph” doniósł, że cierpi na infekcję klatki piersiowej.

Dlatego na początku tego tygodnia Jesse „Gray” Moore podszedł do Terry’ego Holta, caddy’ego Champions Tour, który pracuje dla byłego mistrza Masters Mike’a Weira, i zapytał: „Więc to ja jestem tutaj najstarszy, czy ty?” Holt roześmiał się, spojrzał na Moore’a i powiedział: „No cóż, mam 65 lat”.

„No cóż, trochę cię wyprzedziłem” – powiedział Moore.

GŁĘBIEJ

„Trochę żwiru”: jak Neal Shipley zdobył niskie wyróżnienia w zawodach amatorskich w zawodach Masters

Uważamy, że z siwą bródką i szeptem Moore spędził w Augusta National część z ponad 30 lat. Szczegóły są luźne. Regulamin klubu Augusta National zabrania wszystkim pracownikom komentowania czegokolwiek na temat klubu, ale wiemy na pewno, że kręcił się po tym kursie przez lata, zanim w końcu trafił do biura caddy’ego klubu, zajmując się treningami i planowaniem zajęć. Nie chodził po każdym źdźble trawy, ale przynajmniej wie, jak każde źdźbło się wygina.

W 2017 r., przystępując do swoich pierwszych zawodów Masters, Fleetwood i Finnis połączyli się z Moore’em, aby odpowiedzieć na wszystkie wymagane pytania, a on dołączył do nich na rundę próbną. Z biegiem lat stał się ich zaawansowanym zwiadowcą i dzielił się swoją wiedzą na temat wszelkich zmian wprowadzanych na polu golfowym. Ponieważ gracze w kategorii Masters, którzy nie są byłymi mistrzami, muszą przejść określone protokoły klubowe, aby zagrać na tym polu przed tygodniem turniejowym, w tym muszą skorzystać z jednego ze swoich caddich, Fleetwood zawsze korzystał z Moore’a podczas rund treningowych na początku sezonu, podczas gdy Finnis podążał za nimi .

Nazywa się to wiedzą lokalną i Moore ma ją za beczkę. Urodził się i wychował w Auguście, dorastał grając na miejskim polu golfowym Augusta, a później został asystentem profesjonalisty na miejskim polu golfowym. Według długoletniego pisarza Augusta Chronicle, Davida Westina, Moore nie udzielał lekcji, ale przede wszystkim dbał o to, aby miejsce było otwarte.

Augusta Municipal, znana lokalnie jako „The Patch”, znajduje się około 12 km od Augusta National, w pobliżu regionalnego lotniska, po drugiej stronie ulicy od American Legion Post 205, gdzie w każdy czwartek odbywa się bingo. Tam Ira Miller, dyrektor generalny pola, powiedział, że Moore to nowoczesny powrót do innej epoki, kiedy uczestnicy zawodów Masters musieli używać lokalnych caddies. Teraz uznani za lwią część historii, Black caddies z Augusta National stali się instytucją, od Jima „Big Boya” Denta, przez Ike’a „Stabbera” Choice po Tommy’ego „Burnt Biscuits” Bennetta. W 1982 roku klub kontrowersyjnie zniósł zasadę dotyczącą wyłącznie miejscowych zawodników, ustępując miejsca zawodowcom przyprowadzającym swoich ulubionych caddie.

Moore, który jest białym, reprezentuje czas, kiedy miasto wciąż miało swoje miejsce na polu turniejowym.

„To całkiem niezły facet” – powiedział Bobby „Cigarette” Jones, 84-letni regularnie grający w Patch i były pomocnik Augusty w czasach świetności. – I jest dobrym graczem w karty.

Moore pracował z kilkoma poprzednimi mistrzami, niosąc torby dla amatorów na boisku turniejowym. Znalazł się w centrum uwagi w 2004 roku, kiedy Tom Watson poprosił go, aby zastąpił Bruce’a Edwardsa, jego caddiego i najbliższego przyjaciela. Edwards był w trakcie długiej walki z ALS i nie pracował już regularnie. Watson, który wygrał Masters w latach 1977 i 1982 z caddym Augusta w torbie, zdecydował się skorzystać z lokalnego.

W czwartkowy poranek pierwszej rundy Watson był w szatni mistrzów, kiedy zadzwoniła jego żona i poinformowała go o śmierci Edwardsa. Postanowił kontynuować swoją rundę, idąc ramię w ramię z Moore’em, który tego dnia dźwigał większy ciężar, niż mógł sobie wyobrazić.

Po tylu latach Fleetwood tęskni za swoim człowiekiem i opiera się na miejscowym. Powiedział, że codziennie rozmawia z Finno i szczegółowo go podsumowuje, ale jest szczęśliwy, że ma u swego boku osobę, której ufa, nawet jeśli jest to stosunkowo obca osoba. Fleetwood powiedział, że nie jest pewien, czy Moore ma w tym tygodniu jakąś rodzinę, która wybrałaby się z nim na kurs, ani nie wie nic na temat jego historii lub dawnych czasów w Augusta. „Właśnie spędziliśmy naprawdę miło czas, a on wie, jak mną kierować” – powiedział Fleetwood.

GŁĘBIEJ

Max Homa w końcu przeżywa przełom w Masters

Tymczasem Moore brnął dalej, wykonując swoją pracę. W piątek grabił bunkier na 15. greenie przez prawie dwie minuty; skrupulatnie, wiernie. Chodził po greenach z flagą przewieszoną przez ramię, przyglądając się konturom i dostrzegając najmniejsze zakręty i załamania. Wskazywał podstawą flagi na swoją linię i kiwał głową.

„Prawdziwy augustianin” – Fleetwood powiedział o Moore’u. „Jedną z najważniejszych rzeczy, które dla mnie zrobił, było to, że wiedział, jakie strzały są dostępne. Co mogę, a czego nie mogę zrobić. Jest tak wiele, na które zwrócił uwagę. Jak mówi Gray, niezależnie od tego, ile razy tu byłeś, jest to całe życie pełne pracy i wiedzy. To prawda.”

Najlepszym wynikiem Fleetwooda w karierze w zawodach Masters jest T14 w 2022 roku. Augusta zawsze była miejscem, które pozornie powinno mu dobrze pasować, ale w którym nigdy nie błyszczał szczególnie.

W tym roku w dwóch rundach traci pięć strzałów i ma wynik 1 poniżej. Razem z sześcioma innymi zawodnikami zajmuje ósme miejsce.

Zapytacie, jak zaczął się ten tydzień? Było późne czwartkowe popołudnie, Fleetwood rzucał puttami po greenie treningowym naprzeciwko pierwszego dołka Augusty, około 10 minut przed jego czasem tee. Moore uderzył białym ręcznikiem w ziemię, oczyszczając ścieżkę z puszek smaganych wiatrem liści. Kilka podmuchów wzmogło się o kilka dodatkowych mil na godzinę. Moore podniósł wzrok i zobaczył łopoczące flagi i kołysające się korony drzew. Powiedział Fleetwoodowi, że zastanawia się, czy podczas pierwszej rundy Fleetwood może spaść deszcz, i zalecił sprawdzenie pogody. Te kilka następnych godzin minie dobrze, ale dobrze, że Moore był bezpieczny.

„Powinno być w porządku” – powiedział Moore Fleetwoodowi na tym greenie. „Ale nie chcę kusić losu”.

(Górne zdjęcie Graya Moore’a (po lewej) i Tommy’ego Fleetwooda: Jamie Squire / Getty Images)