"Zła edukacja"

W tym momencie filmu jesteśmy lepsi Nie udawajmy zdziwionych, bo mniejszość idiotów chce zepsuć to, co lubimy w życiu.. A przynajmniej takie, którymi czasami możemy się cieszyć. Mówimy o piłce nożnej, ale jest wiele innych dziedzin, w których Zła edukacja przeniknęła do wnętrzności. Bez znieczulenia. I tak, żeby nikt nie chciał tego umieścić (ani nikt nie chce tego zrobić teraz)

) lekarstwo. Hałas zawsze zakrywa inne nieszczęścia i zbrodnie. Zła edukacja, która nie ogranicza się do stadionów piłkarskich. Chciałbym, żeby to było po prostu tam. Od naszych polityków po szkoły; z ulicy (dzień dobry jest już notowany na giełdzie) po najbardziej elitarne wydarzenie, jakie chcą zapamiętać; z naszych przyjęć (co za Wielkanoc przeżyliśmy przez Sewillę) do naszych własnych domów.

(Odmawiam uznania winy) i na który nie możemy znaleźć rozwiązania. Zobaczymy, czy zawieszenie meczu w Primera RFEF czemuś się przyda. Chciałbym zobaczyć to samo w pierwszej lidze.

. Każdy, kto interesuje się piłką nożną od jakiegoś czasu (w moim przypadku od ponad 30 lat) wie, że nie da się opanować sytuacji, w której ktoś wyładowuje się na pierwszej osobie, którą złapie. Niezależnie od tego, czy jest to sędzia, trener rywali, czy zawodnik własnej drużyny. Nagromadzone napięcie, które rozładowuje się w zniewadze. Zawsze. Ukryty w masie. I mówię o pokoleniach, które moim zdaniem były lepiej wykształcone w domu i mniej czuły się komfortowo, opowiadając mi wszystko teraz, bo kopa mnie, jeśli mi tego odmawiacie. Do tego wszystkiego

. Lubię ludzi zaangażowanych, ale dających przykład. Nieuzasadnione jest to, że chcą go oczerniać ze względu na kolor skóry, tak samo nieuzasadnione jest to, że podczas meczów przyciąga uwagę gestami, śmiechem i prowokacjami. Aby być bezpośrednim,

. Edukacja musi być dwukierunkowa. A profesjonaliści wszystkich dziedzin, zwłaszcza ci, których uważa się za idoli młodych ludzi, muszą dawać przykład. Chcę zatrzymać się tutaj, w Quique. Trener Sevilli. I w prawdziwym bólu, jaki poczuł podczas swojego publicznego wystąpienia po meczu z Getafe i usłyszeniu z trybun słowa „Cygan”. W tym kraju od dawna jesteśmy głusi na tę próbę zniewagi i pogardy. Zaakceptowaliśmy to, jakby to powiedzieć. Bez ceregieli. Prawdę mówiąc, pamiętam kilka pól poza Sewillą, gdzie pojechałem, aby relacjonować mecz drużyny Nervin, o którym nie słyszałem

. Kibice Sevilli nawet podjęli tę zniewagę i uznali ją niemal za okrzyk wojenny.

, gdzie wierzą, że mieszkamy przy ladzie baru lub na tablao flamenco. Rzeczy związane z Hiszpanią roku 2024 opierają się na stereotypach, których nawet nowe pokolenia nie są w stanie się pozbyć. Uważam, że interwencja trenera Sevilli była doskonała, usprawiedliwiając większość fanów Azulony (co zdarzało się to wielokrotnie) i nazywając to „nienormalnym”, że chcą go obrazić za jego pochodzenie. Cygan czy półcygan (z wielkim honorem), jak sam siebie określał. Nienormalny, żenujący, niegrzeczny…

. Pomijając tę ​​drażliwą kwestię, wróćmy trochę do futbolu każdego tygodnia, c

. Oznacza to, że wykonuje powierzone mu zadanie. Bez fanfar, ale też bez przeżywania takich kłopotów, jak poczucie katastrofy, które nie wyparowuje z ciał Sevillistów. Trener mógłby przejąć stery, teraz, gdy pokonał Getafe, a spokój i optymizm wracają do Nervina, na pozycję

. Z pewnością chętnie podpisałby kontrakt na kolejny rok w klubie, do którego wszedł tylnymi drzwiami, a teraz wygląda na to, że chcą go wyrzucić na jeszcze gorszy rok. Mniejszy.

. Bo najwyraźniej w Sevilli wszystko jest problemem ławki rezerwowych. Ani z klubu, ani z szatni. Żaden trener nie jest tego wart. Lina zawsze pęka w najłatwiejszym miejscu.

Detronizujemy tego, który zmarnował dwie okazje do zdobycia gola. Oczerniamy tych, którzy mają zły dzień. Nie potrzebujesz nawet dwóch. Zła edukacja i krótkowzroczność jako sposób na życie. A potem kładziemy ręce na głowach, aby obejrzeć sceny z Wielkiego Tygodnia i każdego świętego tygodnia w roku.